be ghazanfar migan shoma be oon hashare ke roye gol mishine va shahd mikhore va asal tolid mikone chi migin

mige: ma behesh migim khaste nabashi hashare

 

عشق خدایی

هنوز یاد تو از یادم نمیره

چرا عشق از دل آدم نمیره

خلایق! خلقت آدم از عشقه

نمیره هرچی از یادم ،از عشقه

کمک کن بغض! بشکن دونه دونه

بریزای اشک نرم و عاشقونه

بزن باد بهاری تازه تر شم

بزن از کار دنیا بی خبر شم

بزن تا سیم آخر ای جدایی

هلاکم کن از این عشق خدایی

محبت کن در این آشفته حالی

نمونه مکتبم از عشق خالی

نصیبم کن که عاشق پیشه باشم

به این آشفتگی همیشه باشم

منو درد جدایی وای بر من

از این عشق خدایی وای بر من

 

 

 

بی تو

بی تو طوفان زده دشت جنونم

صید افتاده به خونم

تو چه سان میگذری

غافل از اندوه درونم

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی...

بی من از شهر سفر کردی و رفتی...

قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم

تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم

تو ندیدی

نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی

چون در خانه ببستم

دگر از پای نشستم

گویا زلزله آمد

گویا خانه فرو ریخت سر من

بی تو من در همه شهر غریبم

بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی

بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته ندایی

تو همه بود و نبودی

تو همه شعر و سرودی

چه گریزی زبر من

که ز کویت نگریزم

گر بمیرم ز غم دل

باتو هرگز نستیزم

منو یک لحظه جدایی

نتوانم نتوانم

بی تو من زنده نمانم

نتوانم نتوانم.

 

 

دستهایم تهی است

اما تهی از عاطفه نیست

اگر این دست تهی است

سخن از سادگی ما دارد

سخن از پاکی و دلداگی ما دارد

تو به دست تهی ام خرده مگیر

که به انداره دستان اهورایی تو جا دارا

عذر این دست تهی را بپذیر

مهربان باش و مرا دست بگیر

گاه دلتنگ میشوم

دلتنگ تر از همه دلتنگی ها

گوشه ای مینشینم و حسرت ها را می شمارم

باختن و صدای شکستن را

نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم

و کدام خواهش را نشنیدم

و به کدام دلتنگی خندیدم

که چنین دلتنگم

زندگی باید کرد

گاه با یک گل سرخ

گاه با یک دل تنگ

گاه باید رویید

در پس این باران

گاه باید خندید

بر غمی بی پایان

........

زندگی باید کرد

اگر انسان ها بدانند

باهم بودنشان محدود است

محبت شان بهم نا محدود میشود

منو خدا هر صبح فراموش میکنیم

او خطاهای مرا

و من لطفش را!

کوچکها را دست کم نگیریم

همه دیدنیها دست آورد عدسی کوچک

چشم هاست

افسوس

آدمی این است

میخواهد ولی نمی تواند

و به یاد می آورد

روزی را که می توانست ولی نخواست